Մոլորությունների կծիկը ուղեկցում է հայ ժողովրդին ամբողջ նորանկախ շրջանում, բայց մինչ օրս ոչ մի քաղաքական ուժ կամ հանրային միավոր հետամուտ չի եղել այն քանդելուն:

Արմէն Վանեանը ծնած է Երեւան: Ան շրջանաւարտ է Երեւանի պետական համալսարանի տնտեսական եւ առեւտրական գիտութիւններու բաժանմունքէն` արժանանալով դոկտորական վկայականին: Արմէն 2016-ին եկած է Պիշքեք, Խըրխըզստան: Ան բաժնետէրերէն մէկն է միջազգային «Կրենթ թորընթըն» ընկերութեան: Այս ընկերութիւնը ունի աւելի քան 149 կեդրոններ` աշխարհի տարածքին: 2021-ին Հայաստանի արտաքին գործոց նախարարութեան որոշումով Արմէն նշանակուած է Խըրխըզստանի մէջ Հայաստանի պատուոյ հիւպատոս:

Ամերիկայի Միացյալ Նահանգները միտումնավոր սրում է Ուկրաինայի շուրջ իրավիճակը՝ այդպիսով հրահրելով միջուկային առճակատում. այս մասին, «Аргументы и факты»– ի տեղեկացմամբ , հայտարարել է ամերիկացի տնտեսագետ և Կոլումբիայի համալսարանի պրոֆեսոր, քաղաքագետ Ջեֆրի Սաքսը լրագրող Թաքեր Կարլսոնին տված հարցազրույցում։

Հիմա կարծես թե արդեն շատերն են հավատում, որ մարդկությունը կանգնած է Երրորդ համաշխարհայինի նախաշեմին, ու մեծ է հավանականությունը, որ բոլորս կարող ենք հայտնվել միջուկային մղձավանջում և այնտեղից այլևս դուրս չգալ:

Սիրիայի նախագահ Բաշար ալ- Ասադի վարչակարգի տապալման գործում կարևորագույն նշանակություն է ուևեցել այն աջակցությունը, որն Իդլիբում սիրիական խմբավորումներին ցուցաբերել են ԱՄՆ- ը, Թուրքիան և Իսրայելը։

Եթե միջազգային հարաբերությունների արտարժույթը ուժն է, ապա աշխարհագրությունը միջազգային հարաբերությունների առաջնային փաստարկն է, որը ժամանակակից պետությունների միջև պատերազմների ֆորմալ պատճառ կամ թաքնված բացատրություն կարող է հանդիսանալ։

Լուսանկարում, իմ Ծննդավայրի՝ Թաղավարդիս գերեզմանոցն է, մեր գյուղի խոշոր տոհմերից մեկի՝ Գրիգորյանների գերեզմաններն են…

Մենք հո գիտենք չէ՞, որ Թուրքիան Սիրիայում Ռուսաստանի անվտանգությանը և շահերին վերջին շուրջ 2 շաբաթվա ընթացքում լրջագույն հարված հասցրած պետություններից մեկն է, եթե ոչ նրանցից ամենագլխավորը: Ի՞նչ եք կարծում, եթե մենք դա գիտենք, Պուտինը չգիտե՞, Ռուսաստանը չգիտե՞… Իհարկե, գիտե, բայց Ռուսաստանի անվտանգային հրամայականները և աշխարհաքաղաքական շահերը պահանջում են դեռ շարունակել «սիրախաղը», առնվազն չգնալ լավ զինված (այդ թվում՝ արդիական և գերարդիական սպառազինությամբ), թվակազմով ՆԱՏՕ- ում երկրորդ, աշխարհում հինգերորդ բանակն ունեցող Թուրքիայի հետ ռազմական առճակատման: Բայց ես հավատում եմ, որ այդ օրը գալու է…

Այն, որ 2020-ի 44-օրյա պատերազմից կամ ռազմական ակտիվ գործողությունների դադարից հետո նոր ռազմական գործողությունների վտանգը չի չեզոքացվել, մշտապես բարձրաձայնել եմ։ Այն, որ Բաքվի բռնապետն անընդհատ սուր է ճոճում գլխներիս՝ այս կամ այն հարցի լուծումը ստանալու համար, դա էլ է փաստ։ Ժամանակ առ ժամանակ նոր ռազմական գործողությունների վերսկսման վտանգը մեծացել-նվազել է՝ կախված ինչպես մեր վարած քաղաքականությունից, այնպես էլ աշխարհաքաղաքական իրավիճակից։

Արդարացիորեն հարց է ծագում, թե ինչպես Արևմուտքին հաջողվեց 2011-2015 թվականներին եղածից հետո 2015-16 թվականներին Սիրիա-Թուրքիա համագործակցության եզրեր և ռուս-սիրիական հակասություններ ստեղծել: